1 Ontmoeting in het schemerduister

Het begon allemaal op een hele warme zomeravond. Je weet wel: dat soort avonden die maar een heel klein beetje verkoeling brengt na een quasi ondraaglijke hittegolf. Warm genoeg om alle ramen en deuren open te gooien en de arme airco wat te laten afkoelen — ja, dat soort avond dus.

Een van die open deuren geeft uit op ons tuintje. Nu ja: tuin... Een kleine koer want we hebben een stadswoning in een sterk bebouwde stad. Het is net groot genoeg voor een druivelaar en een paar bakken kruidenplanten. Da's nu eenmaal het lot van stadsbewoners. Maar ik wijk af.

Langs onze aangebouwde badkamer staat een ladder die ik had gebruikt om de dakgoot uit schoon te maken, maar had laten staan uit zuivere luiheid. Wist ik veel dat deze ladder uiteindelijk een portaal zou worden...

Die bewuste zomeravond ging ik even naar de badkamer om – nu ja, je weet wel waarvoor badkamers gebruikt worden, dat hoef ik je toch niet uit te leggen. Vanuit mijn ooghoek zag ik iets heel erg donker, zeg maar zwart, in de tuin. Ik kon me echt niet herinneren zoiets in de tuin te hebben gelegd, dus besloot ik maar om het van naderbij te bekijken.

Bleek dat het zwarte voorwerp een kat was. Een volwassen kat. Zwart, zwarter dan zwart. Zwarter dan roet. Even zwart als een sterrenloos stukje ruimte.

En dat zwart hoopje kat staarde me aan. Beiden staarden we elkaar bewegingsloos aan. En toen ik diep ademhaalde, schoot die zwarte kat als een bliksemschicht de ladder op om te verdwijnen in het schemerlicht van de valavond.

“Interessant”, dacht ik, terwijl ik terug naar binnenging. Ik vertelde Mus — niet een vogel maar mijn vriendin met wie ik samen in ons stadshuis verblijf, van mijn ongewone ontmoeting. We vonden het een beetje intrigerend. Wij zijn beiden diervriendelijk, maar hebben door omstandigheden op dit ogenblik geen huisdier(en).

Wordt vervolgd...

#koffie #kat #koffie-de-kat #koffiedekat